Ik ben geen architect van een kortverhaal: vaak begin ik aan een dergelijk verhaal zonder een vooropgezet plan. Na de laatste punt sla ik telkens weer mijn hand tegen mijn voorhoofd: de samenhang in mijn verhaal is zo scheef als de toren van Pisa. Ja, het is een mooie toren, maar het fundament van het bouwwerk rammelt. Zet die toren, lees verhaal, dan maar weer eens recht! Terug naar de tekentafel dus: maar wat voeg je toe en wat schrap je zonder dat de toren omvalt?
Waarom maak ik geen bouwplan? Ik ken ook geen huizenbouwer die zonder een werktekening aan de slag gaat. Een bouwvakker weet waar de heipalen en draagmuren gepositioneerd moeten worden als de fundamenten van een huis. Ook een kortverhaal of een roman heeft een fundament: het conflict ‘draagt’ een verhaal; dit wordt ook wel de motor van een verhaal genoemd.
Mijn bouwtekening van een verhaal
In onderstaand schema heb ik de bouwstenen van elk verhaal geschetst. Deze stenen maken een verhaal samenhangend en rond. Ook is het een schets van de rode draad en geeft de schrijver handvatten voor het uitbalanceren van informatie.
- Het begin, midden en einde van een verhaal staan voor de opbouw van het verhaal. Gemakshalve geeft mijn voorbeeld de gebeurtenissen in chronologische volgorde weer.
- Het conflict stuwt een verhaal voort: het personage ontwikkelt zich als gevolg van zijn conflict. Deze rode draad zorgt ook voor samenhang en het bepalen van de focuspunten.
- De vijf W’s (wie, wat, waar, waarom en wanneer) worden in het verhaal verweven en geven de lezer de informatie om een verhaal rond te maken.
Hoe schrijf jij een samenhangend verhaal?
Ik ben duidelijk een verbouwer. Het herschrijven (het aanbrengen van de rode draad, het schrappen van overbodige informatie en het verleggen van de focus op wat écht belangrijk is voor het typeren van het personage i.r.t. zijn conflict) ervaar ik als tijdrovend. Jij ook? Of ben je een architect?
Ik wissel graag met jou van gedachten over een schrijfaanpak voor een kortverhaal. Wat zijn de voor- en nadelen van wel of geen schrijfplan? Ik ben vooral benieuwd naar:
- hoe bouw jij een verhaal?
- welke elementen bevat jouw schrijfplan en hoe gedetailleerd is die?
- Hoe ga je te werk bij het herschrijven? Welke keuzes maak je dan en waar let je dan met name op?
- Vind je een schrijfplan beperkend werken voor je creativiteit of levert het juist winst op bij het houden van focus en tijdwinst bij het herschrijven.
Je kunt hieronder je reactie plaatsen. Ik kijk daar naar uit!
Interessant. Ik denk dat ik een architect ben. Ik schrijf volgens jouw uitgetekend plan. Maak een intro, schrijf over wat ik kwijt wil en maak een afronding. Allee, dat denk ik toch. Verander niets meer van het geschrevene, behalve de schrijffouten of een enkele zin als ik teveel hetzelfde woord gebruik. Moest ik er compleet naast zitten, wil ik dat wel graag weten. Dank voor dit mooie initiatief 😎
LikeGeliked door 1 persoon
Een architect. Het begin, midden en slot, noem ik Uiteenzetting, Verwikkeling en Ontknoping.
De chronologie in het verhaal wordt: Klein deel O, een mix van U en V, waarbij U steeds minder wordt en het restje V overgaat in O.
Schrijfvolgorde is UVO. 😉
groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Graag gedaan, Klaartje.
Meestal begin ik spontaan aan een verhaal, zonder (de voor mij) remmingen van een vastomlijnd plan. Wanneer mijn eerste versie klaar is, analyseer ik die op de schrijfaspecten zoals ik die visueel heb weergegeven in mijn bouwtekening. Het herschrijven is vervolgens een hels karwei en ‘kissing your darlings farewell’ is vaak een struggle.
Ik geloof dat er nooit een foute schrijfaanpak is, dus zeker ook die van jou niet. Uiteindelijk gaat het om het vermaak van de lezer, zonder haakmomenten (zoals vaagheden en ongeloofwaardigheid) tijdens zijn avontuur uit je pen.
Bedankt voor je reactie! Leuk, om de schrijfervaringen uit te wisselen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zou graag wat willen toevoegen. Eigenlijk schrijf ik op twee manieren heb ik gemerkt. Deze vraag is toch in mij blijven hangen. Op mijn blog schrijf ik zoals in mijn eerste reactie beschreven. Maar ik zie het als een uitdaging om ook een roman te schrijven en daar schrijf ik als een verbouwer. Ik werk dan met een tijdlijn en schrijf eerst, per hoofdstuk,een basistekst. En ga dan zoals jij het noemt die basistekst verbouwen. Zodat een tekst van (ik geef als voorbeeld) 200 woorden een hoofdstuk wordt van 1000 woorden of meer. Maar in zijn geheel blijft de roman dezelfde volgorde houden. Een intro, een verhaal en een einde.
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Klaartje,
De meest geoefende schrijver ontkomt niet aan het ‘verbouwen’ van een roman. Ook een planmatige schrijver (zoals A.F.Th. van der Heijden) of een intuïtieve schrijver (zoals Herman Koch; zie eventueel mijn blog Schrijvers en lezen) hebben vaak meerdere redactierondes op hun manuscript. Wel met die kanttekening dat tekstingrepen bij een gedetailleerd schrijfplan over het algemeen minder drastisch zijn.
Jouw ‘kapstok’ voor je roman is een tijdlijn, waarbij de volgorde van gebeurtenissen hoogstwaarschijnlijk leidend zijn. Wanneer dat voor jou (prettig) werkt, is dat geen enkel probleem. Gelukkig bestaan er geen ‘wetten’ voor het creatieve vak schrijven, maar wél schrijftechnieken om tot een literaire tekst te komen.
Bij het hanteren van een tijdlijn als leidraad wil ik je de volgende tip meegeven: stel jezelf de vraag in welke mate en hoe het personage zich verder ontwikkelt van moment naar moment. (De volgorde van gebeurtenissen zijn in pas met de ontwikkeling van het personage en diens conflict).
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie en sterke nuancering, Jan P. Dank je wel!
Jouw geschetste chronologie herken ik. Ik pas die ook vaak toe in mijn verhalen (fase herschrijven). Ik vroeg me nog wel even af wat je exact onder ‘uiteenzetting’ verstaat, om interpretatieverschillen te vermijden. Ik kan me zo voorstellen dat een verhaal met de ontknoping (post rem) kan starten. Schaar jij dit dan onder jouw ‘uiteenzetting’ en is de ‘ontknoping’ in jouw schets vervolgens het antwoord op het waarom/waardoor van de beginscène?
Nog even broeden hoe ik jouw nuancering overzichtelijk kan verwerken in mijn schema. Dank!
LikeLike
Onder uiteenzetting versta ik het verleden vd personages dat buiten het verhaalheden ligt. Bij de uiteindelijke ontknoping aangekomen dient de lezer alles te weten van de personages. Verhalen die nog in de ontknopingsfase met een uiteenzetting komen, vind ik niet sterk.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je tip. Elk meer weten is meegenomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Na een schrijfcursus, veel schrijftips verzameld te hebben, schrijf ik niet meer als een ongeleid projectiel, maar mijn opzet is hetzelfde gebleven. Ik kan nu eenmaal geen verhaal in zijn geheel bedenken. Na een druppel inspiratie begin ik te schrijven en dan lijkt het of er een kraan open gaat. Natuurlijk pas ik nu alle regels toe zoals perspectief, show don’t tell etc. Al 12 van mijn korte verhalen werden door Woordenstroom gepubliceerd. Zelf publicatie staat hoog in mijn vaandel. Ik heb een groep trouwe lezers, hoef er niet van te leven en ik spendeer liever tijd aan het schrijven dan aan promoten. Ik schrijf nu ruim 10 jaar. Er verschenen al 8 boeken (ook in e-book vorm) en binnenkort hoop ik weer 3 boeken te kunnen uitgeven.
Bovenstaand helder schrijfschema is voor bepaalde schrijvers een uitstekende steun.
LikeGeliked door 1 persoon
Annemarie, dankjewel voor je reactie.
Ik heb een kijkje genomen op op je site https://annemarieenters.wordpress.com/ en natuurlijk ook op Woordenstroom.
In tien jaar tijd zijn er al veel boeken en korte verhalen van je gepubliceerd. Top!
LikeGeliked door 1 persoon
Pingback: Pen je vrij! 7. *De start van je schrijven. Het eerste verhaal.* | Mijnschrijvingen's Blog
Zodra ik inspiratie krijg schrijf ik spontaan een verhaal. Soms zit ik in een flow en af en toe niet. Ik maak geen vooropgesteld plan. De personen en het verhaal zitten in mijn hoofd. Ik ben een korte verhalen schrijver denk ik. Ooit heb ik een poging gewaagd om een paar lange verhalen te schrijven. Ik raakte na ongeveer 60.000 woorden de draad van het verhaal kwijt. Had ik toen maar een plan gemaakt. Teruglezen vind ik het lastige van een lang verhaal. Ik denk dat ik een architect ben.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je reactie, Gemma. Leuk.
Het belangrijkste is te schrijven naar je ware natuur, alhoewel een richting waar het verhaal naartoe werkt wel ergens halverwege het verhaal duidelijk moet zijn. Anders is de kans groot dat het verhaal geen samenhang kent of dat je nadien ongelooflijk veel moet schrappen en herschrijven.
Hartelijke groet,
Joanne
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je tips Joanne.
LikeGeliked door 1 persoon