Vertellen over wat je bezighoudt

Een aantal weken geleden nodigde omroep Noos mij uit voor hun kerstprogramma op de radio. Het thema was, hoe kan het ook anders, Kerst.
Ik dacht dat wordt appeltje eitje: ik stof een gepubliceerd kerstverhaal van mij af en schrijf een vrolijk gedicht passend bij de sfeer van het kerstfeest. Het afstoffen van het verhaal was zo gepiept, maar voor het vrolijke gedicht verviel ik al gauw in clichés, zoals dwarrelende sneeuwvlokken en engelen.
Om een origineel gedicht te schrijven, moest ik schrijven over wat me bezighoudt: de te pas en onpas storende mobieltjes op de eettafel, waardoor in het samenzijn diepgang en verbondenheid afvlakken.
Maar tijdens het schrijven van dát gedicht kon ik niet langer onderdrukken wat ik eigenlijk wilde, wat ik moest schrijven over verbondenheid: over de man met wie ik in het hier en nu niet meer verbonden ben; mijn vader. Dit jaar zal hij niet meer bij ons aan de kersttafel zitten, omdat hij op 10 oktober overleed.

Onderstaand gedicht droeg ik afgelopen woensdag in de studio van omroep Noos op aan mijn vader.

Papa’s blijven dichtbij

Bij het ontwaken van nieuw geraas
zoek ik je in grazige weiden
in een zingend vogeltje in de regen
in een man met hetzelfde loopje als jij
over hobbelige paden eindigt de jacht
in mijn ontheemde spiegel
met in doeken gewikkelde herinneringen
als rafelige linten van beelden en stemmen
zoals jouw ingehouden lach
aan het hoofd van een gedekte tafel
met de schittering van kerstlampjes
in je grijze haar.
Hongerig wacht Stille Nacht
waarin mijn dagschuwe tranen schuilen
waarin we ingehouden woorden delen, elkaar begrijpen.
Pap, snijd jij de kalkoen?
Wij zijn allen tezamen.
De tafel is feestelijk gedekt.
Je blijft toch wel tot de laatste gang?
Papa, kun je me horen?
In de weide zingt een vogeltje
‘stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw.’

Gelukkig kerstfeest, lieverd.

Ik bedank Michel Oskam en Geja Leever van omroep Noos voor hun uitnodiging én het platform dat zij mij als schrijver gaven, maar ook voor het platform aan mijn vader. Hij had een grote voorliefde voor de radio: als kind bouwde hij al radiootjes, later repareerde hij voor familie en vrienden radio’s totdat de meer geavanceerde radio’s met printplaten in het tijdbeeld kwamen. Op 69-jarige leeftijd, vijf jaar geleden, behaalde hij zijn felbegeerde licentie voor de korte golf. En, wát was hij trots! En, wat waren we trots met hem en op hem.

Omroep Noos zendt rond de kerstdagen het radioprogramma uit. Wanneer je mijn bijdrage en die van anderen voor dit radioprogramma wilt beluisteren, kijk dan op de Facebookpagina of website van omroep Noos voor het exacte tijdstip van de uitzending.